Voor slechts € 3,50 krijgt u informatie over de totstandkoming van een stuk, de makers en andere achtergrondinformatie. U dient een inleiding altijd apart te reserveren.

Deze inleiding hoort bij de dansvoorstelling Normality no more van Conny Janssen Danst, Via Berlin en Ragazze Quartet.

Een bestseller in de klassieke muziek, Schuberts Winterreise, wordt uitgebeend tot op het bot en weer opnieuw opgebouwd. In de oorspronkelijke Winterreise legt de hoofdpersoon een eenzame, winterse reis af nadat zijn liefde hem verlaten heeft. Op zoek naar innerlijke rust, maar gekweld en achtervolgd door herinneringen, blijft hij vertwijfeld achter op het ijs. In Normality no more smelten moderne dans, muziektheater en klassieke muziek samen tot een nieuwe versie: een ode aan het divergente brein en een oproep tot begrip en empathie voor mensen die de wereld anders ervaren dan de grote massa.

Alle dansers, musici en acteurs spelen een personage dat is geïnspireerd op zowel persoonlijke ervaringen als wetenschappelijk onderzoek over neurodivergentie. Zij tonen hun kracht en kwetsbaarheid, omarmen hun eigen diversiteit en verlangen tegelijkertijd naar sociale integratie. Je ervaart hoe het is om in de huid te kruipen van mensen die als ‘vreemd’ worden gezien en ontdekt de unieke, veelzijdige en wonderlijke kwaliteiten van de neurodiverse mens.

Ragazze Quartet maakte van Winterreise, oorspronkelijk geschreven voor bariton en piano op een gedicht van Willhelm Müller, eerder al een versie voor bariton en strijkkwartet. In Normality no more stelt zij een veelkleurig ensemble samen met een ongebruikelijke combinatie van instrumenten en stijlen. Met countertenor, jazz-zang, strijkkwartet, elektronica, toetsen, slagwerk en doedelzak wordt de muziek van Schubert omgebogen tot een compleet nieuw, neurodivers alternatief van pulserende elektropop tot hypnotiserende strijkersglissandi en Surinaamse dansritmes.  

Je hebt van die lichamen die zo lenig en beweeglijk zijn, dat zij zich in alle richtingen laten plooien. Grondacrobatiek, luchtacrobatiek, trampoline, schoonspringen... vraag het aan de in Australië geboren gymnast Simon-James Reynolds en hij doet het met de vingers in de neus. Situations of Ones Life’s Obsessions (S.O.L.O.) is het persoonlijke verhaal van deze performer verpakt in een adembenemende multimediale voorstelling. Het gaat niet alleen over zijn leven, maar ook over de obsessies en herinneringen die we allemaal hebben.

Dit is een van de 25 jubileumvoorstellingen. We raden u van harte aan na afloop van deze voorstellingen nog even na te genieten in de foyer. Daar trakteren we u graag op lekkers en op leuke horeca-aanbiedingen, zoals een taartje bij de koffie voor de prijs van 25 jaar geleden.

We bewegen ons als mens altijd voort. Maar wat als je altijd ‘onderweg’ bent en nooit ergens kan thuiskomen? En wat met het spanningsveld tussen het individu en de groep? In hun zoektocht naar onafhankelijkheid hebben de vier elkaar meer dan ooit nodig. Ze houden elkaar in evenwicht, maar brengen elkaar ook uit balans. Een flirt met risico…

Exit is een spannende, indrukwekkende en fysieke circus- en dansvoorstelling waar beweging, partneracrobatie en balansbord samenvloeien. Choreograaf Piet Van Dycke nodigt voor deze voorstelling vier circusartiesten uit, elk gespecialiseerd in een andere discipline (bascule, straps, trapeze en acrodans). Dat Exit enkele jaren geleden een ware hit werd bij een breed publiek, is niet moeilijk te begrijpen: naarmate het tempo en de muziek de hoogte ingaat, kruip je steeds meer op het puntje van je stoel.

‘Solo, met twee en uiteindelijk met zijn vieren voeren ze er verbluffende, gevaarlijk ogende acrobatische toeren op uit. Het dubbele talent van de vier dansers maakt Exit tot een opwindend uur fysieke krachtpatserij.’ (★★★★NRC)

‘Exit is een speelse en geraffineerde combinatie van acrobatiek, dans, slapstick en evenwichtskunst. Het werk van de jonge choreograaf Piet Van Dycke blinkt uit door een organische mix van lichtvoetigheid en zwaarte.’ (★★★★de Volkskrant)

‘De adembenemende voorstelling blaast je omver.’ (Dagblad van het Noorden)

Doordat de scheidslijn tussen deze gebieden zo fluïde is, roept het de vraag op waar deze werelden elkaar nodig hebben om te bestaan. In vier verschillende choreografieën wordt onderzocht hoe de interactie tussen deze fysieke en digitale wereld eruit ziet.

Het stuk MetaHuman houdt ons een (digitale) spiegel voor en laat ons zien welke vorm de digitale tweelingversie van een mens kan hebben. Hoe zou het zijn om onze digitale tweelingbroer of -zus te ontmoeten en wat gebeurt er als we ermee kunnen communiceren? Missing gaat nog een stapje verder en neemt ons mee naar de nabije toekomst. In dit ontroerende stuk gaat een danseres een duet aan met de digitale versie van iemand die er niet meer fysiek is, maar wiens digitale persoon nog voortleeft in de andere wereld.

Frequentie 3 slaat een andere weg in en opent de poorten van de wiskundige wereld van getallen voor ons. In dit stuk zien we hoe de dansers dansen met de wiskunde die achter deze digitale werelden schuil gaat. Tot slot sluit ook Airman naadloos bij dit thema aan, aangezien de twaalf drones uit dit stuk enkel kunnen dansen omdat er van elke drone ook een digitale tweelingversie is waarmee de berekeningen gedaan worden om ze te laten vliegen. 

In een windstille proloog bereiden de dansers zich voor op wat komen gaat. Ze hangen uit het lood alsof ze tegen de wind leunen. Hun armen klieven door de lucht. Ze zijn klaar voor de strijd. Dan overstemt het aanzwellend geraas van windmachines de zachte pianoklanken. De dansers zuigen de longen vol en leveren fier het gevecht tegen deze (onzichtbare) materie die zij al dansend tastbaar maken. De choreografische ordeningsdrang van Krisztina de Châtel wordt in een vliegende storm beproefd.

Dit is een van de 25 jubileumvoorstellingen. We raden u van harte aan na afloop van deze voorstellingen nog even na te genieten in de foyer. Daar trakteren we u graag op lekkers en op leuke horeca-aanbiedingen, zoals een taartje bij de koffie voor de prijs van 25 jaar geleden.