Jeannine la Rose raakt iets wat we wel kennen, maar vaak niet durven te voelen: dat we er mogen zijn, met al onze mooie en minder mooie kanten. We zijn continu maar bezig om ons aan te passen aan wie we volgens de ander moeten zijn. Botoxen, detoxen, diëten, lippen vullen, aardig en interessant genoeg gevonden willen worden. Wanneer is het genoeg?!
‘Ik hoor nergens bij. Als mix van zwart en wit – Surinaams, Afrikaans, Europees – val ik tussen wal en schip. Soms te wit, soms te zwart, soms te dik maar helaas nooit te dun.’ Jeannine is kleurrijk. Ze emotioneert, verbindt, laat je dansen, laat je lachen en met haar stem raakt ze je tot diep in het hart. Cabaret met een lach, een brok in de keel en een gevoel van herkenning.
'Jeannine La Rose heeft een mooie, rake cabaretsolo gemaakt over de weg naar zelfacceptatie [...] La Rose kan geweldig zingen, blijkt prima piano te spelen en ze kan grappig en aanstekelijk vertellen.' (★★★★De Volkskrant)
